Беларусы Гоша і Аня пазнаёміліся два гады таму ў Мінску на пратэстах. Праз некаторы час яны пераехалі ў Польшчу. Зусім нядаўна ў іх нарадзілася дачка Амелія. У гэтым жніўні сям’я вырашыла паехаць у вандроўку па Еўропе. Купілі першую машыну, якая ім спадабалася, узялі сабаку і адправіліся пакараць аўтабан.
Як пачалося падарожжа: «Купіў машыну ў першага сустрэчнага»
Ідэя адправіцца ў падарожжа ў доме на колах з’явілася ў сям’і Гошы і Ані даўно. Праўда, план заставаўся на ўзроўні мары: не было машыны, ды і досвед падобных трыпаў таксама адсутнічаў. Магчымасць прыйшла літаральна з вуліцы.
– Пару месяцаў таму я катаўся на самакаце. На адной з вуліц погляд выпадкова ўчапіўся за незвычайны мінівэн, – успамінае Гоша. – На машыне было шмат налепак: нейкія алені, каноэ, намёты. Я падумаў, што ўладальнік робіць розныя туры, і ўзрадаваўся: мы якраз хацелі ўсёй сям’ёй з’ездзіць у горы.
Гоша разгаварыўся з кіроўцам мінівэна і высветліў, што ніякія экскурсіі той не ладзіць. Але прадае машыну.
Гоша адразу заявіў спадару, што купляе яго машыну. З сабой было толькі 5 долараў, якія ён запхнуў у бардачок у якасці закладу. Уладальнік аўто насцярожыўся ад такой хуткасці і настойлівасці, нават хацеў адмяніць угоду: не кожны дзень за дом на колах плацяць вось так на вуліцы. Аднак у выніку машына засталася ў Гошы. Каштаваў «дом на колах» 8 тысяч долараў. Гоша купляў машыну таемна ад жонкі, якая некалькі месяцаў не магла зразумець, на якія важныя перамовы ўвесь час зрываецца муж. Аднойчы муж паклікаў яе «пагуляць», а калі праходзілі каля мінівэна, адкрыў дзверцы і расказаў пра пакупку.
Навошта ў такую паездку цягнуць дзіця? А сабаку? Як наогул можна падарожнічаць у такой машыне?
Адправіцца ў падарожжа вырашылі яшчэ і таму, што Аня даўно не бачыла сваю сям’ю. Вяртацца ў Беларусь нельга: там дзяўчыну могуць затрымаць. Давялося шукаць магчымасць сустрэцца на нейтральнай тэрыторыі ў Іспаніі, туды накіраваліся родныя Ані на адпачынак.
Унутры машыны ёсць ложак, невялікі халадзільнік, кандыцыянер, плітка для гатавання ежы, дадатковы акумулятар для зарадкі прыбораў. На заднім сядзенні для Амеліі ўсталявалі дзіцячае крэсла і спецыяльны маленькі ложачак. Прыбіральні і душа ў машыне няма, карыстацца падобнымі рэчамі можна толькі на кемпінгах.
Маршрут уключаў у сябе Польшчу, Германію, Францыю, Іспанію. У якія гарады заязджаць, вырашала Аня: захоўвала ў «Картах Google» розныя маршруты, якія выбудоўвала па прынцыпе «дзе можна праехаць па бясплатных дарогах». У сярэднім аўтабан каштуе 10 еўра: звычайна на пачатку платнай дарогі трэба атрымаць талон, а на выездзе па ім налічваецца і аплачваецца кіламетраж.
У дарозе сям’я праводзіла па восем гадзін штодня. Раніцай выязджалі з вызначанага месца, а каля 18:00 прыязджалі ў новы горад. Так у пары была магчымасць і праехаць дастаткова кіламетраў, і адпачыць увечары. Машыну вёў толькі Гоша; кожныя 3 гадзіны спыняліся, каб пакарміць Амелію і даць пагуляць сабаку. Аднойчы дзесьці ў Альпах машыну застопілі мясцовыя даішнікі. Вузенькая траса дзесьці ў гарах і паліцыя, якая пыталася, ці не правозяць Гоша з Аняй ніякай кантрабанды, – «гэта было кінематаграфічна».
Амеліі 4 месяцы. Тым не менш дарогу яна перанесіць выдатна і большую частку шляху спіць. Адзіная нязручнасць – харчаванне: Амелія на змяшаным выкормліванні, для яе трэба падаграваць сумесь. Калі ў машыне зламалася газавая гарэлка, рабіць гэта было немагчыма. Праблему вырашылі проста: у прыдарожных кавярнях прасілі набраць у тэрмас кіпень.
Заднія сядзенні машыны разам з Амеліяй дзяліў сабака Вера. Сабаку ўжо 6 гадоў. Назвалі яго ў гонар сяброўкі Гошы, якая знайшла маленькага шчанюка на вуліцы ў Мінску і паказала яго хлопцу. «Верка ўсю дарогу паводзіла сябе выдатна. Яна наогул вельмі выхаваны сабака, адно што бурчала, калі даводзілася зганяць яе з крэсла», – прызнаецца Аня.
Вось як праходзіла сама паездка
Душ у дарозе прымалі раз на два з паловай дні, на прыпынках кемпінгаў. Працуюць кемпінгі звычайна з 8 да 20, таму пару разоў, калі сям’я прыязджала туды позна, усімі паслугамі можна было карыстацца бясплатна. Кошты стаянкі ў кемпінгу розныя: напрыклад, у Францыі яны каштуюць 12–15 еўра за дваіх. У Іспаніі за стаянку на нейкай «лысай гары» нашы героі заплацілі 35 еўра. Акрамя базавай пляцоўкі для машын і прыбіральні, там нічога не было. «Самы незвычайны кемпінг быў у Францыі. Там было нешта накшталт маленькай фермы, дзе сярод машын пасуцца авечкі і бегаюць трусы. Адчуванне, нібы начуеш у сябе на дачы».
У Германіі сям’я ночыла проста ў полі, хоць па законе гэта забаранялася: «Спыняцца можна толькі ў прызначаных для гэтага месцах. Штраф можа быць у раёне 100 і больш еўра, нават калі ты прыпаркаваўся зусім ненадоўга. Так што з гэтым трэба быць больш асцярожным».
У Францыі нейкая адчайная птушка ўрэзалася ў люстэрка задняга віду і разбіла яго. СТА ў той дзень не працавалі, машыну давялося рамантаваць падручнымі сродкамі: «У бліжэйшым супермаркеце купілі ружовае дзявочае люстэрка і прыматалі яго скотчам. Калі праз пару дзён даехалі да механіка, той не адразу зразумеў, у чым праблема: так добра ўпісаўся аксесуар у машыну. Затое калі ўбачыў ружовы абадок, то доўга смяяўся”.
Апошнія сотні кіламетраў да Іспаніі, дзе адпачывалі бабулі-дзядулі Амеліі, сям’я праехала без прыгод. «Аднойчы малышку мы пакінулі з бабуляй, самі пайшлі гуляць у горы – і там выпадкова заблукалі. Давялося прадзірацца праз нейкі буралом. Падчас гэтай прыгоды мы так добра паразмаўлялі між сабой, што ўражанні ад размовы перакрылі ўражанні ад большай часткі падарожжа», – расказвае Аня.
Пара ўжо плануе новую паездку ў доме на колах: хочуць аб’ехаць уздоўж і ўпоперак поўдзень Францыі. «А яшчэ хацелася б забрацца на Манблан, заязджаючы ў маленькія мястэчкі. У іх, як мы зразумелі з гэтага падарожжа, значна больш душы, чым у нейкіх вялікіх і папулярных месцах», – падзяліліся планамі Гоша з Аняй.
Перадрук матэрыялаў CityDog.io магчымы толькі з пісьмовай згоды рэдакцыі. Падрабязнасці тут.
Фота: прыватны архіў герояў.
