Давайце праверым, чым вы займаліся ў школе на ўроках літаратуры. Усё проста: мы пераказваем вам невялікі кавалак сюжэту, а вы – пазнаяце аўтара. Згуляем?
У нашага героя ёсць дыплом. Праблема ў тым, што гэты дыплом – “ліпавы”. І пра гэта яму расказвае... кошка. Чый гэта сюжэт?
- Кандрата Крапівы.Так, гэта “Дыпламаваны баран”. Малайчына, байкі вы памятаеце.
- Андрэя Макаёнка.Не, гэта “Дыпламаваны баран” Крапівы. Не сумуйце, цісніце "Далей"!
- Аркадзя Куляшова.Не, гэта “Дыпламаваны баран” Крапівы. Не сумуйце, цісніце "Далей"!
Шляхцюкі пабіліся ў людным месцы. Суд пакараў не толькі іх, але ўсіх сведкаў (бо “не разнялі дзерушчыхся”!) і тых, хто бойку наогул не бачыў.
- Нешта такое было ў Караткевіча.Не зусім, гэта камедыя “Пінская шляхта” Вінцэнта Дуніна-Марцінкевіча.
- Пазнаю Дуніна-Марцінкевіча!Выдатна! Гэта камедыя “Пінская шляхта”.
- Аўтар – Якуб Колас.Не зусім, гэта камедыя “Пінская шляхта” Вінцэнта Дуніна-Марцінкевіча.
У гэтага героя – выдатная мадэль манетызацыі: ён узяў яйка чорнага пеўня (ого!) і вырасціў з яго цмока. Цяпер цмок прыносіць яму золата і срэбра. Што можа пайсці не так?
- Аўтар – Ян Баршчэўскі.Так, апавяданне “Пра чарнакніжніка і пра цмока” з кнігі “Шляхціц Завальня”. Чым скончылася – вы ў курсе.
- Гэта было ў Максіма Багдановіча.Гэта апавяданне з кнігі Баршчэўскага “Шляхціц Завальня”. Яно называецца “Пра чарнакніжніка і пра цмока”, і напрыканцы там агонь і жахі.
- Наогул, гэта Міхась Лынькоў.Гэта апавяданне з кнігі Баршчэўскага “Шляхціц Завальня”. Яно называецца “Пра чарнакніжніка і пра цмока”, і напрыканцы там агонь і жахі.
Хлопцу не шанцуе па жыцці. Спачатку далі нейкае дзіўнае імя – Аліндарка. А цяпер яшчэ абвінавацілі ў адкосе ад службы ў войску. Ёсць падазрэнне, што яму будзе кепска.
- Сюжэт ад Францішка Багушэвіча.Малайца, гэта паэма “Кепска будзе”. Дарэчы, гісторыя скончылася някепска – хлопца адпусцілі з турмы.
- Не, аўтар – Васіль Быкаў.Не, гэта паэма “Кепска будзе” Багушэвіча. Дарэчы, гісторыя скончылася някепска – хлопца адпусцілі з турмы.
- Гэта раман Альгерда Бахарэвіча.Альгерд Бахарэвіч, на жаль, яшчэ не ў школьнай праграме. А гэта – паэма “Кепска будзе” Багушэвіча.
“Дрэнны” герой Яўхім спакусіў адну дзяўчыну (абяцаў жаніцца!), але ажаніўся з іншай. А “добры” герой Васіль застаўся з дуляй, яшчэ і трапіў у міліцыю. Чые героі?
- Івана Шамякіна.Гэта адна з сюжэтных ліній у “Людзях на балоце” Мележа.
- Івана Чыгрынава.Гэта адна з сюжэтных ліній у “Людзях на балоце” Мележа.
- Івана Мележа.Так, гэта адна з сюжэтных ліній у “Людзях на балоце”.
Ён – асілак, вырывае дрэвы з каранямі. Але насамрэч ён добры. Праўда, калі яго кінула дзяўчына, ён пайшоў у пушчу і стаў бандзюком ды рабаўніком. А напісаў пра яго...
- Максім Багдановіч.Не зусім, такое было ў паэме Купалы “Магіла льва”. Па версіі Купалы, месца, дзе пахавалі асілка Машэку, называлі "Магілай Льва". І пазней там з’явіўся Магілёў.
- Янка Купала.Так, гэта паэма “Магіла льва”.
- Адам Міцкевіч.Не зусім, такое было ў паэме Купалы “Магіла льва”. Па версіі Купалы, месца, дзе пахавалі асілка Машэку, называлі "Магілай Льва". І пазней там з’явіўся Магілёў.
На нашага героя Тараса ў лесе нападае мядзведзь. Тарас уцякае, падае і... трапляе на VIP-вечарынку! Гэта ў каго такая багатая фантазія?
- Кажуць, што ў Яна Баршчэўскага.Гэта паэма “Тарас на Парнасе”. Магчыма, калі вы вучыліся ў школе, яе яшчэ называлі ананімнай. Але даследчыкі цяпер упэўненыя, што яе напісаў Вераніцын.
- Гэта Ян Чачот. Хаця даследчыкі не ўпэўненыя.Гэта паэма “Тарас на Парнасе”. Магчыма, калі вы вучыліся ў школе, яе яшчэ называлі ананімнай, але даследчыкі цяпер упэўненыя, што яе напісаў Вераніцын.
- Гэта Канстанцін Вераніцын. А раней казалі, што твор ананімны.Гэта паэма “Тарас на Парнасе”. Магчыма, калі вы вучыліся ў школе, яе яшчэ называлі ананімнай, але даследчыкі цяпер упэўненыя, што яе напісаў Вераніцын.
Ён выдатны музыкант, але з-за гэтага свайго хобі згубіў асноўнае месца працы. Цяпер хлопчыку Сымону давядзецца граць па забягалаўках і на прыёмах для багатай публікі. Чый герой?
- Якуба Коласа.Так. Гэта той самы хлопчык з паэмы “Сымон-музыка”, які сядзіць са скрыпкай на плошчы Якуба Коласа.
- Элізы Ажэшкі.Не. Гэта той самы хлопчык з паэмы “Сымон-музыка”, які сядзіць са скрыпкай на плошчы Якуба Коласа.
- Змітрака Бядулі.Не. Гэта той самы хлопчык з паэмы “Сымон-музыка”, які сядзіць са скрыпкай на плошчы Якуба Коласа.
Галоўны герой – страшны рагаты звер, жыве ў пушчы. Сюжэт няхітры: спачатку звера расхвальваюць, а потым забіваюць на паляванні. Усё!
- Пра яго пісаў Мікола Гусоўскі.“Песня пра зубра”, вы геній!
- Гэта было ў Адама Міцкевіча.Не, гэта “Песня пра зубра” Гусоўскага. Трымайцеся, засталіся два простыя пытаннечкі.
- Сымон Будны, дакладна!Не, гэта “Песня пра зубра” Гусоўскага. Трымайцеся, засталіся два простыя пытаннечкі.
Сям’ю Зяблікаў высяляюць з дома. Але Зяблікі высяляцца адмаўляюцца. Тады пасля суда дом наогул ідзе пад знос!
- Усё ясна, гэта Якуб Колас.Не, гэта Купала. Перачытайце як-небудзь “Раскіданае гняздо”.
- Ясна-ясна, гэта Янка Купала.“Раскіданае гняздо”, ну вы ў курсе.
- Максім Гарэцкі.Не, гэта Купала. Перачытайце як-небудзь “Раскіданае гняздо”.
На працы яны ткуць, ткуць і ткуць... Робяць кантрафактную, але такую прыгожую тэкстыльную прадукцыю.
- Ой, гэта верш Купалы!У Багдановіча “Слуцкія ткачыхі” ткуць залатыя паясы на персідскі лад. Успамінайце канцоўку, вы дакладна ведалі гэты верш на памяць.
- Верш, але Змітрака Бадулі.У Багдановіча “Слуцкія ткачыхі” ткуць залатыя паясы на персідскі лад. Успамінайце канцоўку, вы дакладна ведалі гэты верш на памяць.
- Максім Багдановіч, адназначна.Ура, гэта “Слуцкія ткачыхі”!
Трымайцеся, апошняе пытанне. Яго клічуць Гервасій, і яго забрала смерць з касой. Але ён не разгубіўся, згуляў са смерцю ў шахматы – і вызваліўся. Хто аўтар?
- Уладзімір Караткевіч.Аповесць “Ладдзя Роспачы”, брава!
- Рыгор Барадулін.Гэта здарылася ў аповесці “Ладдзя Роспачы” Караткевіча. Пачытайце, вам спадабаецца.
- Ніл Гілевіч.Гэта здарылася ў аповесці “Ладдзя Роспачы” Караткевіча. Пачытайце, вам спадабаецца.
Перадрук матэрыялаў CityDog.by магчымы толькі з пісьмовага дазволу рэдакцыі. Падрабязнасці тут.
ЧУП «Лабс Паблисити Груп», УНП 191760213
