Не працаваць і атрымліваць грошы – гучыць як мара. Але для некаторых IT-спецыялістаў гэта рэальнасць. Мінчук Яўген трапіў менавіта ў такую сітуацыю – і расказвае, як яму такое жыццё.
Пра рэлакейт: «24 лютага 2022-га ўзмацніўся намер афіцыйна працаўладкавацца ў варшаўскім офісе»
– Я працую ўжо каля 6 гадоў у аўтсорсінгавай кампаніі, спецыялізуюся на распрацоўцы мабільных аплікацый пад Android. У нас ёсць прадстаўніцтвы ў розных краінах, і па рэлакейце вельмі шмат нашых супрацоўнікаў пераехала ў Літву, Польшчу, Казахстан і Грузію.
Доўгі час я разглядаў, хоць і неахвотна, варыянт з пераездам у іншую краіну – ад гэтых думак мяне стрымлівалі патэнцыйныя цяжкасці, звязаныя з легалізацыяй, вывучэннем новай мовы, некаторыя асабістыя прынцыпы і, магчыма, паталагічная лянота. Але пасля чарады затрыманняў і ператрусаў у маіх знаёмых і яшчэ больш імклівай ізаляцыі нашай краіны я падумаў: «А з іншага боку, мы так даўно не падарожнічалі, “новы офіс у новай краіне” гучыць зусім не так ужо і дрэнна, чаму б і не».
Таму мы з жонкай за выхадныя сабраліся і з’ехалі ў Польшчу. Інстаграмныя фоткі маіх сяброў, дзе ёсць пальмы, мора і анамальна цёплае надвор’е, часам прымушаюць мяне сумнявацца ў маёй фантазіі, але тут таксама можна жыць.
Пазней мы з жонкай вярнуліся, наведалі сваякоў, пажылі на Радзіме некаторы час. Але 24 лютага 2022-га ў нас злёгку ўзмацніўся намер працягнуць працэс легалізацыі і афіцыйна працаўладкавацца ў варшаўскім офісе.
Як гэта – не працаваць і атрымліваць грошы: «Даводзіцца разглядаць наперад і іншыя месцы працы, каб быў альтэрнатыўны варыянт»
Яшчэ да таго, як я падпісаў умову аб працы, у мяне ўжо быў актыўны праект, куды было ўцягнута яшчэ тры распрацоўшчыкі, тэсціроўшчык і праект-менеджар. Праект быў дастаткова перспектыўны, у цэлым усё ішло нядрэнна. А ў студзені ад нашых паслуг адмовіліся – і я адправіўся на лаўку запасных, дзе да гэтага часу і сяджу.
Мяркуючы па тым, што я чую ад сяброў, справы ў іншых кампаніях плюс-мінус ідуць гэтак жа і нямала людзей аказалася ў падобным стане. Але гэта, вядома, залежыць ад рынку, краіны і ад сферы ў тым ліку – магчыма, у напрамку фул-стэк або дэвопс знайсці заказ атрымаецца хутчэй. Тым не менш з-за крызісу і інфляцыі кліенты імкнуцца эканоміць, а вендарам знайсці новыя праекты становіцца ўсё цяжэй з-за вялікай канкурэнцыі ў тым ліку.
Як сядзіцца на бенчы? Гэта вельмі цяжка. Зарплата засталася на тым жа ўзроўні (атрымліваю 20 000 злотых – гэта каля 4600$), і мне стабільна плацяць, але цяпер цяжкі час, і нярэдка наведваюць трывожныя думкі. Кампаніі прыпыняюць набор супрацоўнікаў і робяць скарачэнні, таму даводзіцца разглядаць наперад і іншыя месцы працы, праходзіць інтэрв’ю, каб быў альтэрнатыўны варыянт.
Часам мяне далучаюць да ўнутраных івентаў: напрыклад, вэбінары – для трансферу ведаў, для абмену цікавай інфармацыяй, навінамі. Таксама я сам працягваю падтрымліваць свой узровень, пакрысе развівацца, вывучаць новыя тэхналогіі, запаўняць прабелы. Напрыклад, калі бачу ў стэку тэхналогій сярод патрабаванняў адкрытай вакансіі нешта, з чым раней не працаваў, то пачынаю гэта вывучаць. Спрабаваў паглыбіцца ў React Native і Flutter – наборы інструментаў для распрацоўкі кросплатформенных праграм.
Імкнуся гэтак жа падтрымліваць англійскую і ў цэлым быць гатовым да любога інтэрв’ю. Навыкі неабходна падтрымліваць, але ўсё ж такі бывае нялёгка выкраіць для гэтага час: варта не забываць і пра вывучэнне рознага матэрыялу, новых трэндаў, папулярнага мэдыякантэнту, асартыменту ў крамах.
Мне падабаецца мастацтва, я люблю кінематограф, магу сказаць, што я вялікі аматар паглядзець розныя серыялы і фільмы, імкнуся не забываць таксама выдзяляць на гэта свой час. Яшчэ час патрэбен на паездкі на закупы, трэнажорную залу, спа, культурныя праграмы, прагулкі на свежым паветры – усё гэта, вядома, трэба, так. І таму цяжка знайсці час на абсалютна ўсё.
А што далей: «Ці задавальняе мяне такая сітуацыя? Адназначна скажу: не»
Я не люблю нявызначанасць. Вельмі спадзяюся, што ў хуткім часе ўсё разгорнецца ў лепшы бок і з’явіцца ўпэўненасць у заўтрашнім дні. Але інфармацыі аб тым, калі можа змяніцца сітуацыя, няма. А як вырашаюцца праблемы з боку кіраўніцтва і наколькі ўсё дрэнна – пра гэта, вядома, ніхто не распаўсюджваецца. Кропкава і індывідуальна імкнуцца вырашаць усе пытанні, шукаць кліентаў і ўтрымліваць дасведчаных распрацоўшчыкаў так доўга, колькі гэта магчыма.
Спрагназаваць, наколькі доўга ўсё гэта яшчэ будзе доўжыцца, я не магу: магчыма, год ці больш – гэта наўпрост звязана з эканамічным крызісам. Пасля таго як сітуацыя ў свеце пачне паціху наладжвацца, інвестары зноў будуць укладваць грошы як у прыбытковыя праекты, так і ў стартапы.
Фота: CityDog.io; Unsplash.com.
