В национальном костюме — бесплатно. Как одевались гости фестиваля «Камяніца»

Вчера было четыре фестиваля. О «Тбилисоба» мы вам уже рассказали, а теперь посмотрите, как прошел этно-фестиваль «Камяніца». Гостей в национальных костюмах пускали бесплатно – многие этим пользовались.

Ганна

– На мне сарафан з Кіева, гэта 100% лён – шкада, у нас не вельмі часта знойдзеш такія рэчы, а калі і знаходзіш, яны зашмат каштуюць. У гэтым плане Украіна наперадзе. Пацеркі драўляныя таксама з Кіева. На працу часам так хаджу, я займаюся рэкламай.

Святлана

– Нічога асаблівага я не апранула, гэта проста нейкая майка, а спадніцу я пашыла сама, гады тры таму. Акуляры з фэста «Канскія ільвы» – іх там раздавалі. Я акаўнт-менеджэрка рэкламнай кампаніі.

Алiна

– На мне кашуля Forever 21, хаця мне пакуль 19, узяла на выраст. Спадніцу я набыла гадоў пяць таму, яна, магчыма, ужо закароткая, але мне падабаецца. Стужкі звычайна раздаюць у горадзе на нейкіх мерапрыемствах.

Так я не хажу ў горадзе, але сёння шмат заўважала позіркаў: напрыклад, маленькі хлопчык глядзеў і ўсміхаўся мне – прыемна!

Дмитрий и Ольга

– На мне обувь от замечательного дизайнера и мастера по производству обуви Александра Лапковского. В байк-тусовке его называют Пружиной. Костюм – ткань Valentino, к ней купил кнопки Dolce & Gabbana. Этому костюму лет десять. Крест – серебро и натуральные камни: оникс, бирюза и коралл. Сделали мастера индейского племени Навахо, а я купил на ebay.

А на Ольге платье Gianfranco Ferre, и обувь Yves Saint Laurent. Ну, а очки – лучшая вещь, купили в Витебске в магазине за1,40 руб.

Ганна

– Я сёння апранула сваю ўлюбёную спадніцу, ёй больш за 10 год. У гэтым строі я паспела і павандраваць, і патанчыць у шматлікіх месцах. Вельмі люблю яе. Таксама ўзяла ўлюбёныя завушніцы з Кракава і пацеркі з Менска. Якая ж дзяўчына без пацерак? Я люблю хадзіць так у горадзе, толькі што пояс, напэўна, рэдка падпярэзваю.

Миша

– Я из России, купил вышиванку на память. Хвостик на удачу. Я часто езжу на мотоцикле и, чтобы отвести лихо, вешаю его. На шее – символ солнца: я не христианин, и мне понравилось изображение – близость к корням, вот это все.

Алеся

– На мне сёння нейкая зборная салянка. Сарочку я рабіла сама з даматканай тканіны па ўзоры з музейнага экспаната, андарак у меня антыкварны, яму больш за сто гадоў, з Бярэшчыны. Паясок я сама ткала, фартух за якія два дні пашыты абы-які да "Камяніцы", каб хутка, і нейкі стылізаваны жакет. Таму гэта нельга назваць традыцыйным строем, а менавіта салянкай з рознага.

Ян

– Мне такую вопратку падабралі бацькі. А меч зрабіў мой бацька.

Перепечатка материалов CityDog.by возможна только с письменного разрешения редакции. Подробности здесь.

Фото: CityDog.by.