Кіркегора небеспадстаўна звязваюць з такім, некалі вельмі папулярным накірункам, як экзістэнцыялізм. Разам з тым хрэстаматыйная класіфікацыя вялікага дацкага мысляра як пачынальніка экзістэнцыялізму глыбока памылковая. Кіркегор сапраўды надаў слову «экзістэнцыя» новы канцэптуальны статус, аднак круг ідэй, звязаных з гэтым паняццем, мае больш універсальныя прэтэнзіі на значнасць, чым «джэнтэльменскі набор» экзістэнцыяліста. У 1962 Нільс Тульструп (адзін з вядучых даследчыкаў творчасці Кіркегора таго часу) , усведамляючы прынцыповую немагчымасць упісаць вялікага датчаніна да якіх бы там ні было школаў або кірункаў, вызначыў яго як the Complex of problems called Kierkegaard. Гэты "комплекс" цікавы не толькі з гістарычнага боку.
12 снежня ў цыкле лекцый "Urbi et Orbi", якія Лятучы ўніверсітэт ладзіць пры падтрымцы Міжнароднага кансорцыума “ЕўраБеларусь”, прафесар філасофіі Таццяна Шчытцова разважае пра сучаснасць ідэй вядомага дацкага філосафа Сёрэна Кіркегора. У аснове лекцыі ляжыць перакананне ў тым , што кола ідэй, праз якія Кіркегор артыкулюе сваё бачанне экзістэнцыі, схоплівае і пэўным чынам структуруе ключавыя праблемы ў самаразуменні мадэрнага суб'екта, актуальныя і сёння.